آشیانه ی عشق

اصفهان « پنج شنبه14 دیماه تا پنج شنبه 21دیماه 1396 »1-       وقتی بشنیدم که آن مادر بمُرد / پس بیاوردم برای آن دختر نیکو سرشت / که برآمد سر بلند از پس آن سه پسر بی همسر و همدم سالیان دراز : روحشان شاد یادشان ماندگار / پاسخش را در یافتم به تفضیل زیاد « خیلی متشکرم امیدوارم سایه ی پرمهر شما برسر خانواده مستدام باشه و همچون کوه همیشه و همواره استوار باشید    2-    آن پسرهم ، آن جوانَ مهندس« مهندس علی یادگاری » / درپس روزهای واپسین خدمت سربازیش /  پس به خواب رفت منزلش آن شب سخت / بر نیاورد با طلوع روز، چشمان خود / بنوشتم من به عادل تنها داماد اوکه / : «  پسر عموی عزیز با سلام . برای هر انسانی روزی فرا می رسد که جرس فریاد میدارد که بر بندد محملها و لحظه های گرانقدر زندگی حرکت بسوی مرگ را به نمایش میگذارد و هیچ آوایی همانند تکنواهای ساعت وداع با لحظه های بی بازگشت زندگی را فریاد نمی دارد و آنگاه فقط خاطره هاست که باقی می ماند و بدین ترتیب تلنگری ست برای ما بدانیم ، باید این راه را بپیماییم و همه ی ما رفتنی هستیم  کل من علیها فان  برادر خانم جنابعالی هم به راز و رسم طبیعت از جمع شما رفت . روحش شاد و یاد و خاطره اش گرامی باد »  / پاسخش را در یافتم به : « ممنون ، انشالله بقای عمر شما و خانواده محترم باشه .  3-    آن عزیز هم که شوی خود از دست بداد / اصفهان را ماتمی دیگر بتافت / نسبتی با من آشیانه ی عشق...

 انتظار:   یه موقع هایست که نه چیزی برای نوشتن داری ... نه چیزی برای خواندن داری ... و نه چیزی برای دیدن ... دلت ، بهونه میگیره  و  ناخودآگاهانه انتظار یک مقدار توجه و عشق داری     آشیانه ی عشق...